وبلاگ شخصی علی پیروزمند

اینجا بازتابی‌ از دغدغه‌مندیها، مطالعات و تأملات من، در باب سیاست، جامعه و زندگی است.

وبلاگ شخصی علی پیروزمند
من علی، عاشق سیاست، عکاسی، مطالعه. و اویی که همیشه دلتنگش هستم.

بیشتر ...

مطالب پیشنهادی

گاهی لازم است همه شما را تنها بگذارند

گاهی لازم است همه شما را تنها بگذارند

 شما در این پست خواهید خواند که تنهایی چگونه می‌تواند برای شما مفید باشد.

متن کامل
چرا دموکراسی در ایران شکل نمی‌گیرد؟

چرا دموکراسی در ایران شکل نمی‌گیرد؟

آنچه در این پست بدان پرداخته شده نگاهی‌ست به چرایی استمرار مطالبه دموکراسی در ایران. برای اینکه بتوانید با پست ارتباط برقرار کنید، یحتمل نیاز است قضاوت‌ها و سوگیری‌های فکری خود را درخصوص ابعاد مختلف سیاست را کنار گذاشته تا بتوانید محتوای بی‌طرفانه‌ی آن را درک کنید.

متن کامل
چند نکته در باب بحث و اختلاف نظر

چند نکته در باب بحث و اختلاف نظر

این روزها بخاطر ناخوشایند بودن شرایط سیاسی، اجتماعی، اقتصادی کشور ممکن است بیش از پیش و بارها و بارها به بحث و مجداله بپردازید. فلذا این باعث شد تا لیستی تهیه کنم از چهارچوب های اخلاقی‌ای که لازم است به هنگام بحث، آنها را رعایت کنید.

(مطالعه 3دقیقه)

متن کامل
واکسن ما را به حالت عادی بر نمی‌گرداند

واکسن ما را به حالت عادی بر نمی‌گرداند

بسیاری از مردم منتظر یک، دو و یا سه اتفاق کلیدی هستند که باید اتفاق بیفتد تا همه آرام شوند و همچنین همه‌چیز به حالت عادی بازگردد.

(مطالعه 3 دقیقه)

متن کامل

ما درحال راهپیمایی به سمت دره هستیم!

خواهید خواند چگونه عوامل بسیاری باعث از بین رفتن قشر افراد متوسط​​، افزایش افراد افراطی و در نتیجه مقدمه خشونت‌مان می‌شود.
(مطالعه 9 دقیقه)

شکاف اجباری طبقات اجتماعی

ممکن است مطالعه‌ی این پست منزجر کننده باشد، اما جز حقیقت چیزی نوشته نشده و هدف این است که به خود بیایید،

(مطالعه 9 دقیقه)

تعطیلی دانشگاه‌ها و رفتن به سوی آموزش نوینِ آنلاین

درحالی که تحصیلات عالی بخاطر موضوعات فراوان در حال مرگ است و امید شایانی برای نجاتش وجود ندارد، ما وارد سالهایی شدیم که میل به ادامه تحصیل بشدت کاهش یافته و رو به نابودییست. من احتمال دادم که با حضور کرونا در کشورمان و یا شاید حتی جهان، تحصیلات آنلاین فاز جدیدی باشد از تحصیلات که پیش روی جوانان و مردم قرار گرفته تا از آن استفاده کنند. اما آیا امکان این جایگزینی وجود دارد؟ 

(مطالعه 4 دقیقه)

مشکل ما گول خوردن است نه بی‌اطلاعی

مشکل ما با ایده های بد این است که آنها مشتری زیادی دارند. من فکر می کنم ما زمینه اطلاعات غلط را از دست داده‌ایم. اغلب اوقات این دشمن ها نیستند که مشکل ایجاد می کنند. این واقعیت است که بسیاری از مردم مایلند تقریباً به هر چیزی باور داشته باشند.
(مطالعه 3 دقیقه)

دو آماری که باعث میشوند فکر کنم ترامپ دوباره پیروز خواهد شد

الان چند ماهی است که با خودم میگویم ترامپ پیروز است. پس از اینکه ترامب به بیماری مبتلا شد من واقعا دچار تردید شدم و این آنقدری بزرگ بود که بعید نمیدانستم اگر همه‌ی نگاه ها از او برگردانده شود. و حال چند روز مانده به شروع شمارش آرا انتخابات.

(مطالعه 2 دقیقه)

در ایران ترک داریم؟

متاسفانه فعالیت گروه های پان‌ترک در ایران افزایش یافته و چندی پیش با وقوع جنگ قره‌باغ به آنجا رسید که ما حتی در تهران شاهد شعار هایی در باب ضدیت با ایران واحد بودیم. فلذا در این مقاله قصد داریم به نژاد ترک بپردازیم.

اگر ترک هستید و از تعصباتی بهره‌ می‌برید، پان‌ترک هستید و یا به هر روی مایل نیستید در تفکرات پیشین خود تجدید نظر کنید، خواندن این پست را به شما توصیه نمی‌کنم.


(مطالعه5 دقیقه)

نظر همه محترم [نیست!]

احتمالا همه‌ی ما به این جمله برخورده‌ایم که (نظر هر کسی محترم است) یا (هر نظری محترم است) و یا اینکه (هرکسی حق دارد نظری داشته باشد و اظهارش کند) از آنجایی که گفتمان های عمومی به سرعت درحال رشد است، چنین نظریه‌ای بیشتر میتواند آسیب زا باشد تا کمک کننده.

در باب محمدرضا شجریان

امروز خبر فوت آقای شجریان در سن 80 سالگی اعلام شد و نارارحت کننده بود، بهرحال مرگ هر انسانی ناراحت کننده‌است و این رو تسلیت میگم خدمت عزیزان و هواداران ایشون. اقای شجریان در طول سالها بت شده اند و از خط قرمز های برخی. و این در حدیست که چه بخواهید از خمینی انتقاد کنید در مقابل مذهبیون، و چه انتقاد از شجریان در مقابل معترضین..

دررابطه با جنگ آذربایجان بخوانید و از نژاد ترک‌ بیشتر بدانید

مردمان ما متعصب هستند، کافیست چیزی به آنها بگویید و منتظربمانید تا بتوان دید که چطور در تقدس بخشیدن به آن سینه چاک میشوند و شوری از آن در می‌آورند که بیا و ببین! حالا در هر موردی. مذهبیون در شرایط کرونا به سمت کربلا میروند، فوتبال دوستان بعد از یک برد به خیابان ها میریزند. شب هم دورهم هر دو گروه یکدیگر را نقد میکنند، فارغ از اینکه بخواهند خود را نیز ذره‌ای مقصر بدانند. برای پانترک ها نیز همینطور.

 

آیا با آمدن در خیابان می‌توان حکومت را تغییر داد؟

یکی از ایده‌های رایج در یبن عموم مردم این است که با تظاهرات و آمدن در خیابان رژیم را تحت فشار قرار داده و اصطلاحا آنرا چنج کنند. راهبرد رسانه های فارسی‌زبان فعال در بیرون ایران نیز اینگونه است که سعی دارند با خشمگین‌تر کردن مردم، و هدایت این خشم، ناراحتی و انزجار آنها را به سمت خیابان ها سوق دهند و با ایجاد نا امنی  از درون نظام را متلاشی کنند. در این پست فارغ از تمامی جبهه‌ها و خوب یا بد ها قصد داریم به برسی این فرضیه بپردازیم که آیا با آمدن در خیابان می‌توان حکومت را عوض کرد؟