وبلاگ شخصی علی پیروزمند

در این پست سعی کرده‌ام به دو مساله بپردازم، ابتدا چرایی اینکه کشور های توسعه یافته مهاجر پذیر اند، و با پرداختن به این استدلال نتیجه گیری‌ای داشته‌ام برای پاسخ به این سوال که "چرا احساس یاس در نسل جدید رشد یافته؟"

با شرایط فعلی که پیش از هر چیز امید از ما گرفته شده و مشغول گذران برهه‌ای نامطلوب هستیم، تنها راه بقا می‌تواند امیدواری باشد. من بارها راجع‌به نقش آرزو در هویت انسانی فکر کرده‌ام و فکر می کنم رابطه اساسی بین این دو را شناسایی کرده‌ام و این چیزیست که تقریباً به اندازه کافی ارزیابی نمی‌شود.

 (مدت زمان مطالعه 7دقیقه)

سیر تحول روزنه‌ای با یک چشم‌انداز از خوشبختی به ما داده و این ما هستیم که می‌توانیم آن را دنبال کنیم، در این پست خواهید خواند که چگونه دوری زندگی‌هایمان از مولفه های مهم خوشبختی که در سرشت انسان نهفته شده، باعث میشود که ما افسرده باشم و بدون ذره‌ای بهره زندگی را پیش ببریم.

(مطالعه 7دقیقه)

 متاسفانه روز های خوبی را در کشور نمیگذارنیم و همگان شرایط ناخوشایندی دارند. از طرفی قرنطینه و خانه نشینی بخاطر بحران کرونا هم پمپاژ بنزین است بر این آتشی که از ناراحتی های ما شکل گرفته. حال با وجود همه‌ی اینها، بخاطر گران بودن هزینه های درمانی مراجعه به روانشناس از نظر مردم معقول به نظر نمیرسد، زیرا فکر میکنند چنین کاری هدررفت سرمایه است. من در این راستا راهکاری برای مقابله‌ی خودم با آن طراحی کردم که بد نیست آن را با شما به اشتراک بگذارم...

(مطالعه ۱۰دقیقه)