وبلاگ شخصی علی پیروزمند

بسیاری از مردم منتظر یک، دو و یا سه اتفاق کلیدی هستند که باید اتفاق بیفتد تا همه آرام شوند و همچنین همه‌چیز به حالت عادی بازگردد.

(مطالعه 3 دقیقه)

خوب به طور عمده، ایده این است که یا واکسن اختراع شود، یا درمان کشف شود و یا ترکیبی از این دو! سپس همه‌ی مردم و آدمها مثل طرح های دریافت کالا، یا ثبت‌نام چیزی، یا شرکت در انتخابات و ... در مقابل سازمان‌ها و نهاد های وابسته صف بکشند، نوبتشان که شد تزریق کنند، و پس از خروج زندگی عادی‌شان را داشته باشند. بعد از خروج ارتباطات سابق خود، زندگی نرمال خود و رفت‌آمد های خود را به شکل منظم داشته باشند، یکدیگر را بغل کنند و ببوسند، و در مجموع با حضور در مکان های پرخطر مشکلی تداشته باشند. اما چنین چیزی به نظر من در ابعاد مختلف کمی بعید به نظر ‌می‌رسد.

ابتدایی ترین و بدیهی ترین امر این است که مردم همگی نگران بیماری بعدی خواهند بود و این خود مقداری ترس را ایجاد خواهد کرد.

واقعا ما از کجا بدانیم بیماری بیماری پیش رو چیزی مثل بیماری قبلی است که خودش را در طول سه روز نشان دهد. فکر میکنم پس از کرونا مردم علاقه‌ی چندانی ندارند برای دانستن اینکه شما به چه دلیل سرفه میکنید. زیرا قرار است در هر حال از شما فاصله برای امنیت بیشتر خودشان.

به اپیدمی های پیشین نگاه کنید. انفولانزا شباهت خیلی زیادی به کرونا دارد. سرما خوردگی، آنفولانزا و کرونا بسیار به هم شبیهند و احتمال قوی وجود دارد که بیماری بعذی نیز علائم مشابهی داشته باشد. و حتی اگر اتفاقی رخ ندهد باز هم ما در معرض حساسیت برانگیخته افراد با علائم بیماری قرار خواهیم گرفت ، زیرا علائم یک سرماخوردگی 2 روزه تقریباً مشابه بیماری بزرگ بعدی است.

شاید حتی بهداشت کشور ها برنامه‌های سلامتی تهیه کنند و برای کنترل سلامت مردم قوانین سخت و دست و پا گیری به کار ببندند.

برای مثال زمانی که در مترو ماسک ندارید و عطسه میکنید بترسید چرا که دوربین های کنترل بهداشت، تصویر شما را ضبط کرده و برایتان جریمه ثبت میکنند. و یا حتی دوربین هایی در سطح شهر که برای جریمه‌ کردن افراد قرار است تعبیه شوند. همان دوربین هایی که رییس جمهور به واسطه‌‌شان مردم را تهدید میکند که اگر پا از پا خطا کنید دوربین می‌گذاریم.

بهرحال اینها همه قرضیه است. اما با این وجود فکر میکنم بسیار ساده لوحانه‌است اینکه انتظار داشته باشیم همه‌چیز مثل روال سابق باشد.

بشر دهه ها وقت صرف کرده تا بیماری های همه‌گیری را در خفا کتمان کند و یا به آنها نپردازد. چون برایش هزینه بردار و پر خرج بوده. حال پس از این دولت چه واکنشی خواهد داشت در قبال شمار کشته ها؟ آیا برای آمار تصادفات هم به همین میزان مانور لازم است؟ من فکر میکنم بله. 

چند لحظه با خود فکر کنید، آیا پس از زدن واکسن میتوانید با هر کسی دست دهید؟ دیگران را ببوسید و یا آنها را بغل کنید؟ به هر چیزی دست بزنید و آن را به صورت خود نزدیک کنید؟ یا اصلا میتوانید بدون ماسک در مکان های عمومی حاضر شوید؟ منکه فکر نمیکنم. بسیار برای من سخت است همه‌ی اینها. مگر اینکه بخواهم چنین رفتاری را در قبال دوست و آشنایی انجام دهم. نه بیشتر.